Rozdział 5

- Dla mnie to bez znaczenia- powiedział i przytulił mnie

- Ale

- Marcelina nie mów nic, zobacz jak tu pięknie, to będzie nasze miejsce

- Rzeczywiście

- To co jedziemy do mnie?

- A moglibyśmy pojechać do mojej mamy?

- No jasne

- Ale mama mieszka w Ostrołęce, nie widziałam jej 5 lat i nie wiem czemu, ale nie umiem przestać o niej myśleć

- Może najpierw zadzwoń i zapytaj czy możemy przyjechać

- Mam tak po prostu zadzwonić?

- Tak

Więc wybrałam numer do mamy z nadzieją, ze go nie zmieniła i, że odbierze. Czekałam chyba 3 minuty odliczając kolejne sygnały, które wydawał z siebie telefon

- Nie odbiera- powiedziałam

- Na pewno oddzwoni

- Mam nadzieję

Posiedzieliśmy tam jeszcze chwilę, popatrzyliśmy na krajobraz i wróciliśmy do Nicolasa. Kiedy wchodziliśmy do domu, mój telefon zadzwonił

- Mama?- zapytał

- Chyba tak- odpowiedziałam

-To ja zrobię coś do jedzenia

- Halo?- zapytałam

- Ktoś do mnie dzwonił z tego numeru- powiedziała

- Cześć mamo tu Marcelina

W słuchawce zapanowała cisza, mam nic nie mówiła

- Halo mamo jesteś tam?

- Tak, cieszę się, że dzwonisz

- Ja też, a co u ciebie mamo?

- Wszystko po staremu, może wpadłabyś do mnie

- Chętnie, ale nie będę sama

- Masz kogoś?- zapytała

- Można tak powiedzieć

- Cieszę się kochanie, to kiedy wpadniecie?

- Jutro ok 16 bo Nico ma trening

- Dobrze to czekam na was

- Kocham cię mamo- powiedziałam

- Ja ciebie też- odpowiedziała i odłożyła telefon

Pierwszy raz od 5 lat usłyszałam jej głos i to wszystko dzięki Nico, to jego zasługa

- Marcela kolacja- zawołał

- Już idę

- O widzę, że się rozgościłaś w mojej szafie

- Przepraszam, ale wpadła mi w ręce

- Spokojnie nie używam jej, może być twoja

- Dzięki- odpowiedziałam

* Nicolas

Pomyślałem sobie, albo teraz zrobisz coś żeby to jej ,, lubię cię'' zmienić w ,,kocham'', albo będziesz skończonym idiotą. Rozumiem jej obawy, nie musimy od razy brać ślubu, ale ja nie jestem jej byłym

- Marcelina

- Tak?

- Bo Facu ma jutro urodziny, poszłabyś ze mną?

- No jasne- odpowiedziała

- Super cieszę się

- Muszę tylko pojechać do domu po jakąś sukienkę

- W tym co masz też pięknie wyglądasz

- Daj spokój to nadaj się jedynie na wyjście do kina

- Dobra nie wypowiadam się

Zjedliśmy razem kolację i fajnie spędzaliśmy wieczór, ale człowiek musi byś spontaniczny i porywczy dlatego wpadłem na szalony pomysł

- Chodźmy do kina- powiedziałem

- Co? Nico jest 22

- Milenium jest otwarte

- Na co?- zapytała

- Szybcy i wściekli 7

- No dobra

Myślałem, że się ze mnie nabija, ale ona naprawdę chwile później była gotowa do wyjścia. Niestety szybko okazało się, że Marcela miała racę i kino było zamknięte

- A nie mówiłam- powiedziała

- No dobrze miałaś rację

- To buziaka poproszę

- Mogę o coś zapytać?

- Pytaj

- Kim był twój brat, bo nic o nim nie mówisz?

- Siatkarzem kadry narodowej, zginął kiedy miałam 16 lat

- Przykro mi

* Marcelina

- Chyba zbiera się na deszcz- powiedziałam

- No to najwyżej zmokniemy

- Może lepiej wracajmy bo nas jutrzejsza impreza ominie

- Zrobię gorącej herbaty- powiedział wchodząc do domu

Patrzyłam na niego jak krzątał się po kuchni i zrozumiałam, ze to właśnie na niego czekałam całe zycie, że to on jest tym jedynym

- Kocham cię- powiedziałam do niego

- Co?

- Kocham cię- powtórzyłam

- Powiedziałaś to- cieszył się

- Tak powiedziałam

- A co z twoim wyjazdem?

- Nie wiem, nie mogę od tak zrezygnować

- Kochamy się i tylko to się liczy- powiedział i pocałował mnie w szyję

Przytuliłam się  do niego, a jego usta zaczęły zatapiać pocałunki w mojej szyi. Jego oddech łaskotał i pieścił mnie jednocześnie, a dłonie zaczęły nieśmiałą wędrówkę po moim ciele. Zaczął powoli rozsuwać zamek mojej sukienki i pieścił ustami każdy kawałek moich pleców. Patrzyłam w jego oczy, ujęłam twarz w dłonie i pocałowałam. Podniósł mi ręce do góry i jednym ruchem ściągnął sukienkę, która wylądowała gdzieś w korytarzu. Zostałam w samej bieliźnie, a on zaniemówił na chwilę i popatrzył na mnie z zachwytem. Chciałam poczuć jego bliskość, zaczęłam po woli rozpinać mu koszulę. Przyciągnął mnie do siebie, a ja zatopiłam dłonie w jego na żelowanych włosach. Nasze usta znów się spotkały, wziął mnie na ręce i cały czas całując zaniósł do sypialni. Gdzieś w korytarzu zostawiając spodnie położył się obok. Pocałunkami obsypywał moje usta, ramiona, brzuch, czułam jego usta coraz bliżej moich piersi z których przed sekundą zdarł stanik. Znów zanurzyłam palce w jego czuprynie i zamknęłam oczy. Mój oddech przyspieszał niemiłosiernie, a jego usta schodziły coraz niżej i niżej. To był jak porażeniem prądem, chciałam żeby ta chwila trwała wiecznie. Poczułam jak moje ciało się napina i zaczyna drżeć, nasze westchnienia i oddechy tworzyły jedność. Nasze ciała zlewały się w jeden organizm. Jeszcze jedno pchnięcie i delikatny ruch jego bioder, i jeszcze jedno i jeszcze jedno i czuję go coraz głębiej i mocniej i jeszcze jedno. I już nic nie ma słychać tylko nasze przyspieszone oddechy i nasze spełnienie. Otwieram oczy i widzę jak Nico leży obok i się uśmiecha

- Kocham cię- szepcze mi do ucha

- Kocham cię i nigdzie nie jadę- odpowiadam

Zasypiam wtulona w niego, otoczona jego miłością, a on zasypia trzymając w ramionach swój skarb

Tę noc zapamiętam na długo, bardzo długo

* Nicolas

Marcelina spała kiedy się obudziłem. Wstałem i zrobiłem jej śniadanie, bo sam nie zdążę juz zjeść. Muszę lecieć na trening. Zakładałem buty kiedy Marcela zeszła da dół w mojej koszuli

- Nie śpisz już?

- Nie lubię spać sama- odpowiedziała

- Kochani tutaj masz śniadanko, ja musze lecieć na trening, zobaczymy później

- Ok. Ja pojadę do domu po jakaś kieckę na wieczór

- Tutaj masz klucze- powiedziałem

- Nie musisz

- Chce żebyś miała swoje i zawsze mogła tu przyjść

 ********************

Kochani łapcie kolejny rozdział opowiadania o Nicolasie i Marcelinie :)

Jak myślicie będą żyli długo i szczęśliwie czy coś ich rodzieli?

/mała