Rozdział 2

Tęsknię za nią, każdego dnia z nią tęsknię. Nie umiem sobie wyobrazić mojego życia bez niej. Przecież nie tak miało być. Kamila miała mi pomóc planować mój ślub z Bartkiem, miała poznać swoje wnuki i dalej pomagać ludziom. Tata udaje twardego choć widzę, że ledwo się trzyma, a Michał zamknął się w sobie po jej odejściu.

* Bartek

Cholera jasna ta śmierć pokrzyżowała mi wszystkie plany. Gdyby nie to Tośka już dawno poszłaby ze mną do łóżka, a tak przecież nie mogę jej skrzywdzić. Kurwa nad czym ja się w ogóle zastanawiam przecież to nie możliwe żeby zaczęło mi na niej zależeć?

* Antonina

Mama powracała do mnie w snach. Jak naiwna wariatka wierzyłam, że żyje choć jej przy mnie nie ma. Wielkim wsparciem w tym wszystkim był dla mnie Bartek. Gdybym jeszcze jego straciła to chyba bym się zabiła

- Cześć kochanie- powiedziałam kiedy otworzył drzwi

- Jesteś cała przemoczona

- To nic

- Wchodź dam ci coś do przebrania

- Nie trzeba

- Przeziębisz mi się, to jedyne co znalazłem- powiedział wchodząc do pokoju z koszulką Realu Madryt

- Może być- odpowiedziałam

- Co robisz?

- Idę do łazienki

- Przecież możesz zrobić to tutaj

- Zapomnij- powiedziałam zamykając drzwi

No bo co miałam zrobić? Jak pokazać mu się z takim wyglądem? Ściągnęłam przemoczone ciuchy czując ulgę, że na mnie nie patrzy. Jednak kiedy zakładałam T-shirt  spostrzegłam w lustrze jego odbicie

- Co ty tu robisz?

- Tośka co ci się stało?

- Nic- odpowiedziałam

- Przecież widzę

- To nie patrz- powiedziałam wychodząc

- Gdzie idziesz?

- Do domu

- Zostań dla mnie nie ma to znaczenia

- Ale dla mnie ma. Zobacz jak ja wyglądam

- Pięknie

- Przestań

* Bartek

To jak wygląda nie ma znaczenia. Ciekawe co jej się stało? Może Michał wie coś na ten temat

- Hej możemy pogadać?- napisałem do niego

- Co jest?

- Chodzi o Tośkę. Bardzo dziwnie się zachowuje

- Sama musi ci to wszystko wyjaśnić

- Ale ona nie chce rozmawiać

* Antonina

Widział mnie, widział jak wyglądam. Robił dobrą minę do złej gry no bo co miał mi powiedzieć?

- Halo?

- Musimy pogadać

- O czym?

- O wszystkim, proszę

- Dobra gdzie?

- U mnie, masz klucze. Jakby mnie nie było to poczekaj

- Dobrze

Musiałam się zgodzić bo przecież wiecznie nie będę przed nim uciekać i unikać odpowiedzi. Skorzystałam z kluczy, które ostatnio od niego dostałam. Zrobiłam sobie herbaty i poszłam na górę. Na biurku w gabinecie znalazłam Encyklopedię Sportu

- A to co?- podniosłam gazetę, która wypadła ze środka

Spojrzałam na dziewczynę, która widniała na zdjęciu i automatycznie przeniosłam się 6 lat wstecz na tamto skrzyżowanie. Zastanawiałam się tylko co ono tu robi?

- Tośka jesteś?- usłyszałam wołanie

-Tak na górze

- Cześć kochanie- powiedział Bartek

a ja siedziałam i patrzyłam na to zdjęcie

- Coś się stało?- zapytał

- Ta dziewczyna

- Co z nią

- To ona spowodowała tamten wypadek

- Jaki wypadek?

- 6 lat temu mieliśmy z Konradem i Kamilą wypadek. Na łuku drogi na Rzecznej pierwszeństwo wymusiło nam czerwone audi. Kobieta, która prowadziła samochód zginęła na miejscu

- Stąd masz te blizny?

-Pasy się zacięły, byłam uwięziona w samochodzie, a kiedy strażacy rozcinali wrak wszystko zaczęło się palić.

- Nie miałem o niczym pojęcia

- Przez miesiąc walczyłam w szpitalu o życie, a kiedy w końcu doszłam do siebie nie widziałam sensu dalszego życia. Znasz ją?

- Dlaczego pytasz?

- Bo to ona, to ta wariatka w nas wjechała, to przez nią tak wyglądam. Skoro nie umiała jeździć to nie powinna była siadać za kółko

- Ta wariatka była moją żoną- powiedział Bartek

**************************

Kochani łapcie na miły wieczór do poczytania kolejny rozdział :)

Mam nadzieję, że wam się spodoba i czekam na opinie :*

/mała