Rozdział 11

                  2 Czerwiec 2015 r. Rzeszów szpital

Krzysiek poszedł po kawę. Zapalenie żył? Nie wiem co to jest, nigdy wcześniej tego nie miałam, ale boli cholernie. Jakbym miała pod skórą tykającą bombę, ale dam radę, nie takie kryzysy znosiłam. Robię to dla ciebie kochanie

- Znowu?- zapytałam kiedy przyszła Pani Weronika

- Tym razem zabieram Panią na zabieg

- Jaki?

- Lekarz zadecydował, że założymy wkłucie centralne

- Co to?- zapytał Krzysiek

- Cewnik wprowadzany do żyły głównej na szyi

- Dlaczego na szyi?

- Bo tak jak mówiłam wprowadza się go do żyły głównej, a od zwykłego wenflonu odróżnia o to, że może zostawać na swoim miejscu, przez kilka tygodni, a nawet miesięcy. To naprawdę dobre rozwiązanie, nie będziemy musiały Pani kłuć, przy kroplówkach i pobieraniu krwi

- Dobrze niech Pani zakłada

- Muszę zabrać Panią do gabinetu zabiegowego

Bałam się tego, widziałam u innych pacjentów, ale sama nigdy wcześniej tego nie miałam. Dosyć nieprzyjemne uczucie i drugi raz chyba nie dałabym sobie tego założyć, ale przynajmniej uniknę kilku zastrzyków

- I gotowe- powiedział lekarz

- Dziękuję

- Siostro odwiezie Pani pacjentkę i poda leki przeciwzakrzepowe

- Dobrze Panie doktorze

- Wszyscy jesteście tu dla mnie tacy mili

- To nasza praca, a poza tym jest Pani wyjątkowym pacjentem

- Zrzędliwym i upartym

- Wręcz przeciwnie. Patrzę na Panią i widzę waleczną osobę, która bardzo chce żyć i być szczęśliwa. Teraz podłączymy leki i walczymy dalej

- Pani Weroniko znamy się długo i proszę nie mówić do mnie na Pani. Inga jestem

- Dobrze, a ja Weronika

- No w końcu- powiedział Krzysiek, - Już zaczynałem się martwić

- Nie potrzebnie kochanie

- To ja zostawię was samych

Moje życie kręciło się wokół szpitala, kroplówek, zastrzyków. Od ponad 3 miesięcy siedziałam zamknięta w szpitalu. Nie mogłam wyjść na dwór, na spacer, do kina czy na zakupy.

- Krzysiu idź już do domu

- Zostanę jeszcze chwilę

- Masz jutro trening

- No dobra, wpadnę po treningu

- Dobrze pa

Dziwnie czułam się z tą kroplówką przy szyi. Spać musiałam na plecach, albo na prawym boku, a problem był w tym, że po lekach, które mi podawali w ogóle nie mogłam spać. Nie wiem co mnie tknęło, ale wstałam w nocy i otworzyłam okno. Powiew świeżego powietrza opłynął moją twarz, zaciągnęłam się nim jak narkoman działką, albo palacz, papierosem. Po prostu tego potrzebowałam, wtedy to cieszyło mnie najbardziej.

- Pani Ingo co Pani robi?- zapytała Pani Sabina

- Tylko chwileczkę

- Pani Ingo przecież wie Pani, że nie może

- Wiem, ale po prostu już się tutaj duszę

- Proszę zamknąć okno bo się nam Pani przeziębi

- Dobrze już zamykam

4/5 czerwca 2015 r. Rzeszów szpital

Znowu jestem sama. Krzysiek poszedł do domu, bo nie może przesiadywać przy mnie całymi dniami. Cały oddział milczy, wszyscy pewnie śpią, a ja siedzę i obserwuję gwiazdy. Wyniki w dalszym ciągu stoją w miejscu co lekarz uważa za duży sukces.       

Rano kiedy wstałam nie czułam się dobrze. Czułam, że zbliża się mój koniec, musiałam pożegnać się z Krzyśkiem

- Cześć kochanie

- No cześć- odpowiedział

- Przyjedziesz do mnie?- zapytałam

- Inga co się dzieje?

- Nic po prostu przyjedź

* Krzysiek

Wiedziałem, od samego rana czułem, że to nie będzie dobry dzień. Gdy tylko zadzwoniła wyczułem w jej głosie jakąś zmianę

- Krzychu gdzie tak pędzisz?- zapytał Alek

- Do Ingi

- Coś się stało?

-  Nie wiem- odpowiedziałem

- Chodź zawiozę cię

- A trening?

- Trener zrozumie

Może to i dobrze, że Alek jechał ze mną, bo sam nie wiem jak bym dojechał do szpitala. Po telefonie Ingi wyobrażałem sobie nie wiadomo co.

- Krzychu nie martw się na zapas

- Nie słyszałeś jej

Z duszą na ramieniu wszedłem do szpitala i skierowałem sie do sali w której przebywała moja żona, ulżyło mi gdy zobaczyłem ją całą siedzącą na łóżku

- Kochanie co się dziej?

- Chciałam cię zobaczyć, przytulić- powiedziała dotykając mojej twarzy

- Inga

- Cicho nie mów nic. Pamiętaj, że niezależnie od tego co się stanie ja zawsze będę przy tobie- mówiła, a ja nie umiałem powstrzymać łez

- Inga co ty mówisz?

- Zawsze będę pamiętała nasz ślub, zawsze będę cię kochała

- Inga nie mów tak, nie żegnaj się ze mną

- Kocham cię Krzysiu, bądź szczęśliwy

- Inga błagam cię

- Pamiętaj o mnie - powiedziała i straciła przytomność

- Lekarz, niech ktoś mi pomoże

- Co się stało?- zapytał lekarz

- Nie wiem, rozmawialiśmy i nagle zemdlała

- Szybko podłączamy, tlen, EKG i zabieramy ją na intensywną- powiedział lekarz

- Ale co się dzieje?- zapytałem

- To pewnie jakaś infekcja, zrobimy badania i się dowiemy

- Mogę ją zobaczyć?

- Nie w tej chwil. Pani Inga jest w izolatce, a każda wizyta może być dla nie j niebezpieczna   

- Nie  mam już siły, nie mam na to wszystko siły- powiedziałem do Alka

- Bedzie dobrze zobaczysz

Wtedy najchętniej zabrałbym Ingę z tego szpitala i uciekł z nią gdzieś na koniec świata gdzie nikt by nas nie szukał

- Kowal dzwoni- powiedział Alek

- Odbierz

- Halo trenerze?

- Achrem, Ignaczak gdzie wy kurwa jesteście?

- Już wszystko tłumaczę. Jesteśmy w szpitalu. Zawiozłem Krzyśka bo stan Ingi się pogorszył

- Co z nią?

- Nie wiemy, ale jest nieprzytomna na intensywnej terapii

- Ja pierdole- skwitował trener

- Zaraz wracam

- Nie musisz, zostań z nim, a ja odwołam trening. Jak będziesz coś wiedział to zdzwoń

- Dobrze trenerze

Alek skończył rozmawiać, akurat wtedy kiedy wyszedł lekarz

- I co?- zapytałem

- Sepsa

- Czyli?

- Pana żona ma tak osłabiony organizm, ze nie broni on się przed zarazkami. Wystarczyło, ze ktoś kichnął , albo zakaszlał w jej otoczeniu

- Co teraz?

ale lekarz milczał

- Co teraz?- zapytałem ponownie

- Podajemy leki, ale musi się Pan liczyć z tym, ze mogą one nie zadziałać

- Co chce mi Pan powiedzieć? Że nie umie jej pomóc?

- To nie tak. Spesa to poważnie zakażenie bakteryjne, a dla Pani Ingi kolejny wielki i silny przeciwnik do pokonania. Bardzo mi przykro

- Nie to nie możliwe- powiedziałem uderzając pięścią w ścianę po czym kompletnie bezradny usiadłem na podłogę

*************************

No i mam dla was kolejny roizdział heroicznej walki Igi o życie 

mam nadzieję, że wam się spodoba i czekam na opinię :)

/mała