Rozdział 11

W końcu mogłam ją zobaczyć. Energię w której przecież tyle razy byłam, chłopaków z którymi spędziłam ostatnie lata mojego życia

- Gotowa?- zapytał Andrzej

- Tak- odpowiedziałam

Wysiadłam z samochodu, wciąż musiał uczyć się tego, że widzę, z Andrzejem pod rękę weszłam do środka

- Nie mogę, boję się

- Paula no co ty?

- Daj mi chwilę dobra?

Bałam się jak cholera. W sumie to nie wiem dlaczego przecież to czy ich widziała, czy nie nie miało żadnego znaczenia. Andrzej wszedł do środka zostawiając mnie samą

* Andrzej

- Gdzie Paula- usłyszałem pytanie Oli

- Stoi na korytarzu

- Czemu nie weszła?

- Denerwuje się

- Czym?

- Spotkaniem z wami

- Pójdę po nią

* Paula

Stałam w korytarzu, patrzyłam na ścianę na której wisiały ich zdjęcia i jeszcze bardziej bałam się tam wejść. Nie wiem dlaczego? Może bałam się spojrzeć im w oczy

- Paula- zawołał głos za mną

Poczułam jak przechodzą mnie ciarki

- Paula

odwróciłam się i zobaczyłam stojącą przede mną  szatynkę

- Ola?- zapytałam

- Tak- odpowiedziała, - Chodź do środka

- Boje się

- Nie masz czego

- Wcześniej jakoś łatwiej mi to przychodziło

- Chodź będzie dobrze

Nie umiałam przyzwyczaić się do tego wszystkiego, nie umiałam tego ogarnąć. Wzięłam dwa głębokie oddechy i wchodząc do środka nieśmiało powiedziałam

- Cześć

- Witaj- powiedział Karol

Patrząc na nich nie wiedziałam kto jest kim. Spojrzałam wymownie na Andrzeja

- Spokojnie kochanie

- Musicie się przywitać, żeby usłyszała wasz głos

- Bądź sobą- usłyszałam

- Michał?- zapytałam po dłuższym namyśle

- Facu, Nico, Ferd, Mariusz- mówili kolejno

- A ty?- zapytałam

- Kacper- odpowiedział

- Fajnie móc głosy przypisać do twarzy- powiedziałam

- I jak wrażenia?- zapytał Karol

- Dziwnie

- Dlaczego?

- Bo wszystko jest inne i nie radzę sobie z tym. Łatwiej było być niewidomą

- Przyzwyczaisz się, a co z obiecaną imprezą?- zapytał Kłos

- Aktualna, ale to jutro ok?

- No jasne

Kiedy weszłam do domu stanęłam w salonie i patrzyłam przez tarasowe okno na wielki piękny ogród

- Dużo emocji co nie?- zapytał Andrzej

- Tak

- Chcesz poznać pozostałych

 - Tzn?

- No resztę chłopaków Zbyszka, Krzyśka

- Może później- powiedziałam

- Dobrze skarbie

- A Tymon, gdzie Tymon

Kiedy to powiedziałam akurat ktoś zadzwonił do drzwi

- Ja otworzę- powiedział Andrzej, - Kochanie mamy gości

a do domu weszła kobieta z dwójką dzieci

- Kim Pani jest?- zapytałam

- Kochanie to Dagmara, żona Michała

- Miło mi

- Chłopcy przyzwyczaili się do niego- powiedziała dając mi smycz

- Zawsze możecie go odwiedzić, albo wziąć na weekend jak mama się zgodzi- powiedziałam do chłopaków 

- Mamo możemy?- zapytał mały

- Pomyślimy z tatą o tym, a teraz musimy już iść

- Dziękuję za opiekę nad Tymonem

Jeszcze tego samego dnia zajęliśmy się organizacją ślubu. Poprosiliśmy Karola i Olę żeby zostali naszymi świadkami, zaczęliśmy planować listę gości, wybierać zaproszenia, sukienkę, garnitur i wszystkie te różne sprawy.

********************************************

Kochani łapcie 11 rozdział opowiadania o Pauli i Andrzeju :)

mam nadzieję, że wam się sopdoba i czekam na opinie :)

/mała